ASYSTA.wawares.pl
współdziałanie przy redagowaniu tekstów dotyczących Kościoła rzymskokatolickiego i jego podmiotów
Czym jest utwór współautorski? ▪ Współautorski, to utwór będący rezultatem współdziałania kilku osób. Słowo współdziałanie jest tutaj kluczowe, gdyż pomiędzy osobami pracującymi nad stworzeniem utworu współautorskiego musi istnieć świadome porozumienie, założenie wspólnej pracy. ++++++++++++++++
+
Co to jest wkład twórczy? ▪ Wkład osób pracujących wspólnie nad utworem musi mieć charakter twórczy. To znaczy, że osobne wkłady muszą posiadać cechy oryginalności i indywidualności, czyli spełniać te same warunki, które konieczne są do uznania działa za utwór w rozumieniu prawa autorskiego.
„Współtwórczość nie zachodzi, gdy współpraca określonej osoby nie ma charakteru twórczego, lecz pomocniczy, chociażby umiejętność wykonywania czynności pomocniczych wymagała wysokiego stopnia wiedzy fachowej, zręczności i inicjatywy osobistej”. – Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1972 r. II CR 575/7
Przekonanie o tym, że zagadnieniami dotyczącymi Kościoła (rzymsko)katolickiego można się zająć i o nich pisać będąc katolikiem jest tym samym stopniu błędne, jak stwierdzenie, że by stać się teologiem (choćby tylko domorosłym) wystarczy uczestniczyć w niedzielnych mszach świętych i uważnie słuchać tego, co ksiądz mówi z ambony. A wówczas jest się już osobą w pełni „kompetentną”, aby móc już profesjonalnie zająć się problematyką Kościoła. Zwłaszcza wtedy, gdy brak własnej wiedzy można zatuszować np. znajomością z księdzem. Bądź twierdząc, że ksiądz akceptuje to o co poprosił, aby zrobić; wtedy najczęściej, gdy jego inna osoba zastępuje.
Tymczasem, gdy jest to osoba niekompetentna, wówczas nawet stosowanie zasad pisowni słownictwa religijnego nie jest łatwym zadaniem. Zwłaszcza wówczas, gdy konieczne jest użycie terminologii teologicznej, języka liturgii oraz niejednokrotnie bardzo specyficznych słów, używanych tylko w Kościele katolickim. Tego problemu nie udało się rozwiązać pomimo istnienia wskazań Rady Języka Polskiego PAN, jak również w oparciu o nie wydanych drukiem poradników.
Zasady pisowni słownictwa religijnego: doradztwo ▪ konsultacje ▪ opiniowanie ▪ korekta
Komisji Języka Religijnego Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN ▪ „Normy podane przez Radę odnoszą się do wszystkich Polaków: wierzących i niewierzących. Dlatego w niektórych rozwiązaniach Rada podaje propozycje wariantywne, by nie zmuszać ludzi niewierzących do wyrażania przez pisanie wielką literą swoich nastawień. Jednak nie możemy ograniczać ludzi wierzących, którzy chcą w ten sposób wyrazić w tekście swój szacunek i swoją wiarę. Poza tym nadmiar stosowania wielkich liter sprawia niekiedy, że przestają one wskazywać na to, co jest w tekście najważniejsze. Jeśli każdy element wypowiedzi wydaje się najważniejszy, to już wtedy nic nie wydaje się ważne. Właśnie dlatego sporadycznie zaproponowaliśmy rozwiązania wariantywne”. (niedziela.pl)
Fact-checking (także fact checking, z ang. „weryfikacja faktów”) to promowanie prawdziwości i poprawności informacji. Proces, który ma na celu zweryfikowanie informacji, polegający na dokładnym sprawdzaniu faktów w wiarygodnych źródłach. Celem fact-checkingu jest promowanie prawdziwości i poprawności informacji. Weryfikacja może być przeprowadzona przed (ante hoc) lub po (post hoc) opublikowaniu lub innym rozpowszechnieniu treści.
Polecane linki • współpraca
Redakcja i korekta pomimo że tak tłumaczą niektóre źródła nie jest ghostwritingiem.
+
Ghostwriting (ghostwriter: ang. pisarz widmo) to czynność, która polega na stworzeniu tj. napisaniu tekstu na zlecenie, który w obiegu publicznym będzie rozpowszechniany pod nazwiskiem zleceniodawcy a nie rzeczywistego twórcy – autora treści.
Jaka jest różnica w pracy redaktora i korektora? ▪ Redaktor to według powszechnej definicji twórca tekstu, jego autor. Korektor nie zajmuje się merytoryką (zawartością, poprawnością) tekstu, nie skupia na tym, co autor chciał przekazać. Korektora nie interesuje to, co zostało napisane, lecz jak to zostało napisane, czyli czy jest zgodne z zasadami poprawności językowej i edytorskiej. Szlifuje to, co przeoczył (lub na co wpływu nie miał) redaktor.
Transkrypcja •
Modyfikacja i aktualizacja, a często „odnaukowienie” tekstów to ich dostosowywanie do grupy osób będących odbiorcami przekazywanych treści.
Prawo prasowe a Internet
W rozumieniu ustawy: prasa oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele- i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską (art. 7. 1. 2. 1.). Dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny lub przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu, ukazujący się częściej niż raz w tygodniu (art. 7. 1. 2. 2.) Autorowi materiału prasowego przysługuje prawo zachowania w tajemnicy swego nazwiska. (art. 15. 1.)
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe